1. Istotą modelu Stewarta jest zrozumienie, że tylko 3 zmienne niezależne pCO2, SID i Atot, są ważne w określaniu stężenia H+ i wartości pH.
2. Obserwuje się liniową zależność pomiędzy wartością SID płynów infuzyjnych a kierunkiem i wielkością zmian osoczowego SID.
3. W czasie podaży płynów infuzyjnych redukcji ulega SID osocza, która równoważy spadek stężenia Atot.
4. Aby uniknąć ZRKZ, wartość SID płynu infuzyjnego powinna być > 0 i mniejsza od SID osocza, a najbardziej optymalnie, gdy jest równa wyjściowemu stężeniu anionów HCO3 – osocza.
5. Rezultaty badań podtrzymują hipotezę, że na podstawie znajomości wartości SID płynu infuzyjnego i stężenia HCO3 – można przewidzieć zmiany pH osocza po jego przetoczeniu: — SID płynu > HCO3 – osocza — pH osocza wzrasta; — SID płynu < HCO3 – osocza — pH osocza spada.
Źródło: https://journals.viamedica.pl/anaesthesiology_intensivetherapy/article/download/AIT.2013.0022/25597