Hydroksyetylowana skrobia (HES) jest obok preparatów żelatyny najczęściej obecnie stosowanym koloidem. HES jest naturalnym, zmodyfikowanym polimerem amylopektyny, w którym do cząsteczek glukozy podstawiono rodniki hydroksyetylowe w celu uzyskania stabilności roztworu. Cząsteczki HES są bardzo zróżnicowane i charakteryzowane są przez:
1. Masę cząsteczkową mającą wpływ na farmakokinetykę i występowanie działao niepożądanych
– Wielkocząsteczkowe (MW 450000-670000 D)
– Średniocząsteczkowe (MW 130000-200000 D)
– Drobnocząsteczkowe (MW 40000-70000 D)
2. Rodzaj hydroksylacji (C2/C6) warunkujący odpornośd na α-amylazę
3. Stopieo hydroksylacji (DS/MS) uwzględniający stopieo substytucji (DS) i stosunek substytucji molarnej (MS) warunkujący odpornośd na α-amylazę.
Dostępne roztwory HES są bardzo zróżnicowane. Stopieo podstawienia może się wahad od 0,4 do 0,75, różny też jest stosunek hydroksyetylacji C2/C6 i procentowośd roztworu: 3%, 6% i 10%. Z powodu dużej niejednorodności właściwości fizycznych i chemicznych, porównywanie preparatów jest bardzo trudne. Wywołują one zróżnicowany efekt objętościowy, różny jest czas utrzymywania się w łożysku naczyniowym, wykazują różny wpływ na reologię krwi, krzepnięcie i ciśnienie onkotyczne. Stosowanie preparatów HES pierwszej generacji, o dużej masie cząsteczkowej (HES 450/0,7) oraz preparatów drugiej generacji – HES 250/0,5 i HES 200/0,5 wiązało się z możliwością wystąpienia zaburzeń krzepnięcia, ostrej niewydolnośd nerek czy świądu. Poszukiwania i produkcję nowych roztworów HES nakierowano na poprawę ich profilu farmakologicznego w celu uzyskania krótszego okresu półtrwania, zarówno u pacjentów z prawidłową, jak i z upośledzoną czynnością nerek, co w efekcie miało wyeliminowad kumulację preparatu w osoczu nawet po podaniu kilku kolejnych dawek. Trzecia generacja roztworów hydroksyetylowanej skrobi posiada masę cząsteczkową 130 kD i stopieo substytucji 0,4. Ze względu na duży margines bezpieczeostwa HES 130/0,4 został zarejestrowany do stosowania w najwyższej wśród preparatów skrobi dawce dobowej 50 ml/kg m.c. [62, 63-65].
Źródło: http://pbc.gda.pl/Content/4849/marciniak_andrzej_062470.pdf